🎊 Pan Astronom Mówi O Planetach

☀️ Astronom, matematyk, tłumacz, ekonomista, prawnik, dyplomata. Człowiek renesansu. Dziś obchodzimy 550. rocznicę urodzin jednego z najsłynniejszych A co o planetach myśli nasz Pan Astronom? Zapraszam do obejrzenia doskonałego filmu o Księżycu i jego fazach: KSIĘŻYCE. fazy księżyca "Pan Astronom mówi o księżycu" Gwiazdy i gwiazdozbiory. Czy kosmici istnieją? Ludzie od dawna zastanawiają się, czy gdzieś daleko, na jakiejś planecie istnieje życie. Czy są tam ufoludki Cm2PC. SCENARIUSZ ZAJĘCIA Z EDUKACJI MATEMATYCZNEJ Grupa: 5,6 latki Temat zajęcia: Zabawa dydaktyczna: „W kosmosie”- orientowanie się na kartce papieru Cele ogólne: -zapoznanie z nazwami planet układu słonecznego – doskonalenie umiejętności liczenia -orientowanie się w przestrzeni i w schemacie własnego ciała -orientowanie się na kartce papieru -kształtowanie logicznego myślenia -uważne słuchanie, kolejne wypowiadanie się, zgodne współdziałanie w grupie -koncentrowanie uwagi na zdaniu Cele operacyjne: Dziecko: -poznaje określenia: układ słoneczny, orbita, planety, rakieta, kosmonauta, -określa i porównuje wygląd planet układu słonecznego -posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi w zakresie 10 -zna budowę swojego ciała, rozpoznaje prawą i lewą stronę, nogę, rękę, itd., -wskazuje kierunki na kartce papieru -uważnie słucha wiersza, poleceń i wykonuje je, cierpliwie czeka na swoją kolej, zgodnie współdziała w grupie – korzysta z własnej wyobraźni podczas interpretacji ruchowej – bierze aktywny udział w zabawach – koncentruje się na wykonywanych zadaniach Metody: Słowne: -wiersz – wypowiedzi dzieci; – polecenia; – instrukcje; Czynne: -układanie; -naklejanie -kolorowanie -zabawy ruchowe Oglądowe: -pokaz Aktywizujące: – opowieść ruchowa Formy pracy: – zbiorowa; – indywidualna; – grupowa; Pomoce dydaktyczne: wiersz, plansza z układem słonecznym, planety z papieru, napisy globalne- nazwy planet,cyfry, arkusz papieru z namalowanymi orbitami, znaczki dla dzieci- rakiety, koperty z elementami do naklejania, klej, kredki, kartki, magnetofon, płyta CD, PRZEBIEG ZAJĘCIA (Dzieci mają oznaczoną lewą rękę) Powitanie – dzieci stojąc w kole przekazują sobie księżycowy kamyk– Księżycowy kamyk puszczam w krąg , niechaj wróci do moich rąk. Wprowadzenie do nowej tematyki- zapoznanie z Układem słonecznym, uświadomienie dzieciom, że ziemia i inne planety układu, krążą wokół słońca po orbitach. Słuchanie fragmentu wiersza W. Chotomskiej(po zmianach): „PAN ASTRONOM MÓWI O PLANETACH, z jednoczesnym pokazywaniem ich na tablicy demonstracyjnej. Wkoło Słońca biega sobie osiem planet dużych – w dzień i w nocy wciąż się kręcą, stale są w podróży. Krąży Ziemia, Mars i Jowisz, Merkury z Neptunem, Wenus, Saturn, Uran – wszystkie w jedną stronę. Osiem planet obok siebie kręci się bez końca i choć każda z nich jest inna, krążą wokół Słońca. Zabawa dydaktyczna: „Układ słoneczny.” Na środku dywanu położony arkusz szarego papieru z narysowanymi i ponumerowanymi orbitami, na środku słońce. Osobno leżą wycięte z karbowanej tektury kolorowe planety i ich nazwy. Dzieci: – określają kolory i wielkość planet – wykonują polecenia N, np. połóż planetę Merkury na pierwszej orbicie, Venus na drugiej orbicie, Ziemię na trzeciej orbicie…- posługiwanie się liczebnikami porządkowymi – przeliczają planet -czytają globalne kolejnych nazw planet Opowieść ruchowa „Lecimy w kosmos” (wg K. Kutyła) Wybierzemy się teraz w kosmiczną podróż…. zanim wystartujemy musimy najpierw odpowiednio się ubrać, a więc wkładamy kosmiczny kombinezon – najpierw prawa, teraz lewa noga…gotowe?….jeśli tak to …szuuuu…..zapinamy w naszych kosmicznych kombinezonach suwak…to jednak nie koniec naszej kosmicznej garderoby – nie mamy jeszcze butów, rękawic i kosmicznego hełmu… prawy but, teraz lewy but i gotowe. ..teraz prawa i lewa rękawica i na końcu hełm… Uwaga! Włączamy silnik: najpierw jedną, potem drugą ręką, zapinamy pasy, wyglądamy przez okno i 10, 9,8,7,6,5,4,3,2,1,0 – startujemy…lecimy wysoko, coraz wyżej i powoli „wchodzimy” w przestrzeń kosmiczną….uwaga turbulencje…zobaczcie z lewej strony mijamy burzę kosmiczną, w naszym kierunku leci mnóstwo odłamków skalnych…więc „gaz do dechy”!…uciekamy!.. musimy mocno skręcić w prawą stronę…udało się, możemy odetchnąć z ulgą – uff. Wyjrzycie przez okno z prawej strony z pewnością zobaczycie planetę – przyjrzyjcie się jej uważnie, to Mars, może zobaczycie na niej jakiegoś ufoludka? O, jest! Lądujmy na tej pięknej planecie, może uda nam się z nim przywitać. Trzy- czte-ry lądujemy! Podejdźmy do niego powoli, żeby się nie przestraszył! Może się z nim ładnie przywitamy? Co należy powiedzieć, jak się z kimś wita? ( dzień dobry). Czy macie jakieś pytania do kosmity? On powiedział, że nazywa się Ufuś i miło mu was poznać ( dz. zadają pytania, a nauczycielka udaje, że kosmita szepcze jej do ucha odpowiedzi…….ioioio…to ostrzeżenie, że kończy nam się tlen w kombinezonach, musimy więc wracać na Ziemię! Pożegnajmy się z naszym nowym przyjacielem. Znów wsiadamy do rakiet. Lecimy…spójrzcie przez okno czy widzicie Ziemię?…tak, to właśnie ta niebieska planeta … uwaga trzymajcie się mocno za chwilę będą turbulencje…uwaga zbliżamy się do Ziemi…lądujemy…uff…udało się …mamy za sobą pierwszy lot w kosmos…rozpinamy pasy, zdejmujemy rękawice, hełm, buty, kosmiczny skafander… Dziękuję Wam za wspólną kosmiczną podróż i zapraszam na dywan. Dzieci siedzą w kole na dywanie. Otrzymują kartki z bloku. Wykonują polecenia według instrukcji N- pokaż górny brzeg kartki, pokaż prawy górny róg kartki, pokaż lewy brzeg kartki… itp. Zabawa ruchowa: „Rakiety na start” Dzieci otrzymują papierowe rakiety oznaczone cyframi 1- 4. Na sygnał grupa kosmonautów z cyfrą wypowiedzianą przez N, rusza w kosmos -biega po sali przy muzyce, naśladując lot rakiety, pozostałe dzieci stoją nieruchomo, lub wirują- są planetami. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie grupy odbędą podróż. Co jakiś czas N wyznacza kierunek lotu hasłami: lecimy w lewo, prosto, tyłem, na dół, w lewo….itp. Zabawa dydaktyczna: : „W kosmosie”- orientacja przestrzenna na kartce papieru. Dzieci siadają przy stolikach. Otrzymują kartki z bloku i koperty z obrazkami planety, astronauty, rakiety, słońca, księżyca i gwiazdy . N objaśnia sposób wykonania zadania, np. połóż księżyc w prawym górnym rogu kartki, planetę na środku, kosmonautę na planecie….. po sprawdzeniu przez N poprawnego wykonaniu zadania, dzieci naklejają elementy i kolorują je. Następnie malują tło czarną kredką. Umieszczenie wykonanych prac na wystawie, podziękowanie za udział w zajęciu. AUTOR: Bożena Wichrowska Przedszkole Samorządowe w Lubrańcu Papieski astronom ocenił, iż koncepcja istnienia w kosmosie inteligentnych form życia nie wyklucza się z nauczaniem chrześcijańskim. „Jest więc możliwe, że we wszechświecie istnieją inne formy życia” – istnienia inteligentnego życia na innych planetach od wieków zajmuje wyobraźnię ludzkości, niezależnie od narodowości, religii czy kultury. Czy jego ewentualne odkrycie, nie mówiąc już o istnieniu w kosmosie istot rozumnych, byłoby – jak twierdzą niektórzy – ostatecznym podważeniem nauczania chrześcijańskiego?Kościół i życie pozaziemskieMisja łazika kosmicznego „Perseverance” na Marsie, którą z zapartym tchem śledzi od początku marca br. cały świat, zapisze się w kalendarium największych odkryć astronomicznych ludzkości. Dzięki niej mogliśmy poznać i obejrzeć pierwsze kolorowe zdjęcia i filmy, a nawet autentyczne dźwięki z Czerwonej także:Dlaczego o. Kolbe chciał polecieć w kosmos?Kilka lat wcześniej równie wielkie nadziej wiązano z marsjańską misją łazika „Curiosity”. Historia misji kosmicznych, zarówno na Marsie jak i na Księżycu liczy już ponad pół wieku i angażują się w nią największe światowe mocarstwa: USA, Rosja i Chiny, a ostatnio także – kraje częściej mówi się również o kolonizacji najbliższej nam planety Układu Słonecznego. W związku z tymi odkryciami odżyło mające już wielowiekową historię pytanie, czy w całym, nieogarnionym kosmosie jesteśmy sami i czy istnieją pozaziemskie formy życia, a nawet inne odnosi się do tego zagadnienia chrześcijaństwo? Czy Kościół w sposób zdecydowany odrzuca możliwość istnienia życia lub istot rozumnych na innych planetach? Czy rzeczywiście odkrycie innych form życia niż ziemskie stanowiłoby zakwestionowanie historii stworzenia świata i człowieka, którą znamy z Pisma Świętego i tradycji apostolskiej?Biblia a kosmosDość częstym argumentem padającym w dyskusjach na temat możliwości istnienia różnych form życia w kosmosie jest stwierdzenie, że Pismo Święte i Ewangelia w żadnym swoim fragmencie nie wskazują lub nawet nie sugerują, że poza Ziemią mogą istnieć miejsca, gdzie trwa życie. A tym bardziej, że żyją w nich różnego rodzaju istoty: zwierzęta lub ludzie, obdarzeni inteligencją i Biblii znajdziemy sporo wzmianek dotyczących gwiazd lub przestrzeni kosmicznej, ale najczęściej ciała niebieskie występują w nich po prostu jako elementy stworzonej przez Boga przyrody. Podobnie jak morza, góry, lasy lub też zjawiska atmosferyczne w rodzaju burz, deszczów, chłodów i mają one znaczenie symboliczne. Pokazują chwałę i wszechmoc Stwórcy. Tego rodzaju znaczenie widzimy w obietnicach Boga danych Abrahamowi, dotyczących jego potomstwa (15 rozdział Księgi Rodzaju). I analogicznych obietnic wobec Mojżesza (Wj 32,13), gdzie niezliczona ilość gwiazd na niebie stanowi metaforę dobrostanu i Psalmie 136, stanowiącym wielką pochwałę Bożej wielkości słyszymy słowa: „On uczynił wielkie światła,/ bo Jego łaska na wieki/ Słońce, by dniem władało,/ bo Jego łaska na wieki./ Księżyc i gwiazdy, by władały nocą”.Stworzenie świataPierwsze wzmianki o przestrzeni wokół Ziemi znajdujemy w 1 rozdziale Księgi Rodzaju w opisie stworzenia świata. W symbolicznym drugim dniu stworzenia:Bóg rzekł: «Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich!» Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie trzeciego dnia mamy do czynienia ze stworzeniem gwiazd, planet, galaktyk i kosmosu. Czytamy więc o słowach Stwórcy:Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią». I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były tym kończą się informacje o stworzeniu przestrzeni kosmicznej. W ciągu kolejnych dni Bóg zajmował się już tylko urządzaniem życia na Ziemi: stworzeniem zwierząt, roślin i w końcu, także:Jezuita i potężny teleskop, czyli po co Watykan obserwuje niebo?Istoty niebieskieW Psalmie 8 natchniony autor wyraża podziw dla niezmierzonego dzieła Bożego stworzenia i zauważa: „Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,/ księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:/ czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,/ i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz”.W kolejnym wersie psalmu słyszymy jednak zagadkową formułę odnoszącą się do człowieka. „Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,/ chwałą i czcią go uwieńczyłeś”. Sformułowanie „istota niebieska” znajdziemy w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia, podczas gdy w wersji ks. Jakuba Wujka występuje tam słowo „aniołowie”. Podobnie w greckim przekładzie Starego Testamentu – Septuagincie – widnieje w tym miejscu termin „ἀγγέλους”, oznaczający obłokach niebieskichW Ewangeliach stosunkowo rzadko mamy do czynienia z aluzjami dotyczącymi kosmosu. Przy okazji Narodzenia Pańskiego pojawia się Gwiazda Betlejemska. Wydaje się ona jednak być swego rodzaju narzędziem, za pomocą którego Bóg komunikuje się z ludźmi w celu oznajmienia im kluczowych wydarzeń w historii również nie posługiwał się często symboliką związaną z przestrzenią niebieską. Robił tak zazwyczaj przy okazji zapowiedzi wydarzeń ostatecznych, chociażby w 24 rozdziale Ewangelii św. też po ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i słowa Zbawiciela czytamy w 13 rozdziale Ewangelii św. Marka, zapowiadającym ponowne przyjście Chrystusa pod koniec formy życia Czy wszystkie powyższe tropy oznaczają, że należy jednoznacznie wykluczyć istnienie wszelkich form życia poza ziemią? Odpowiedźnie jest prosta. Zmarły w ubiegłym roku wybitny astronom i astrofizyk o. George V. Coyne, jezuita i długoletni szef Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego – powstałego już w XVI wieku za czasów pontyfikatu papieża Grzegorza XIII – wielokrotnie podkreślał, że Biblia koncentruje się na pokazaniu człowiekowi historii zbawienia. Nie należy jej jednak traktować jako podręcznika lub kroniki rozwoju szczegółowych nauk Pismo Święte dość jednoznacznie pokazuje, że cały proces stworzenia był owocem odwiecznego i nieprzeniknionego zamysłu Boga. Tak więc cały wszechświat, w tym przestrzeń kosmiczna, galaktyki, planety i ciała niebieskie oraz istniejące na nich, w przeszłości lub obecnie, hipotetyczne formy życia są wynikiem procesu stworzenia świata przez ma więc w rzeczywistości stworzonej elementów czy obszarów, które powstałyby poza planem Stwórcy, pochodziły od różnego rodzaju niezidentyfikowanych sił lub czynników istniejących poza także:Franciszek rozmawiał z astronautami na orbicie. Zadał inżynierowi kłopotliwe pytaniePapieski astronomAnalogicznie więc można podejść do wciąż hipotetycznego problemu istnienia w kosmosie form inteligentnego życia, w tym innych istot, bądź nawet ludzi. Kolejny papieski astronom, jezuita o. José Gabriel Funes, kierujący Watykańskim Obserwatorium w czasach pontyfikatów Benedykta XVI i Franciszka, w rozmowie z popularnonaukowym magazynem „Focus” w 2009 roku ocenił, iż koncepcja istnienia w kosmosie inteligentnych form życia nie wyklucza się z nauczaniem się, że istnieje blisko 100 miliardów konstelacji galaktycznych. I w każdej z nich znajduje się około 100 mln gwiazd, wokół których krążą planety. Można z tego wysnuć wniosek, że gdzieś istnieje planeta podobna do naszej. Jest więc możliwe, że we wszechświecie istnieją inne formy życia – stwierdził o. Funes jednak dodać, iż duchowny i naukowiec z humorem zaznaczał również w wielu wypowiedziach, iż pomimo nie dającej się wykluczyć hipotezy życia w kosmosie osobiście nie wierzy, że „spotka kiedykolwiek Pana Spocka” (fikcyjną postać kosmity, jednego z głównych bohaterów serialu s-f „Star Trek”).O. Funes często podkreślał, że ewentualne odkrycia kosmiczne i znalezienie nowych form życia we wszechświecie nie może być równoznaczne z wnioskiem, że istnieje jakiegoś rodzaju „drugi Chrystus” lub „inny bóg”. Warto pamiętać, że fakt Wcielenia Chrystusa jest jedynym i wyjątkowym wydarzeniem w dziejach ludzkości i w innej galaktyce?Nieco dalej w swoich rozważaniach idzie obecny główny astronom papieski, również jezuita, o. Guy J. Consolmagno, pełniący tę funkcję od 2015 roku. Gdy na Marsie NASA odkryło ślady istnienia wody w stanie ciekłym, astronom stwierdził, iż oceny, że odkrycia kosmiczne mogą spowodować wielki kryzys chrześcijaństwa, Kościoła i wiary są Bóg stworzył wszechświat, w której my jesteśmy jedynymi istotami, mówi to nam coś o nas i o Bogu. Jeżeli jednak Bóg stworzył wszechświat, w którym życie może znajdować się w każdym jego miejscu, przynosi nam to nieco inny obraz Boga. Ale równocześnie pozwoliłoby nam poznać lepiej obraz naszego Stworzyciela – przyznał wtedy o. interpretować te słowa? Wydaje się, że podobnie jak w przypadku innych opinii papieskich astronomów. Jeżeli gdziekolwiek poza Ziemią istniałyby różne formy życia, w tym nawet hipotetyczne istoty rozumne, pochodziłyby one, podobnie jak życie na Ziemi, tylko i wyłącznie od Boga. Byłyby po prostu kolejnym owocemdzieła stworzenia te hipotetyczne istoty byłyby podobne do ludzi pod względem inteligencji i psychologii, oznaczałoby, że obdarzone są przez Stwórcę duszą nieśmiertelną. Idąc dalej tym tokiem rozumowania, zakładając, iż nie poznały one Boga, mogłyby również zostać objęte ewangelizacją. Jako osoby powołane do bycia w Kościele, mającym charakter uniwersalny i są to rozważania i wnioski o charakterze czysto teoretycznym. Jako że do tej pory nikt na Ziemi nie odkrył faktu istnienia w kosmosie istot ludzkich lub inteligentnych, ani nie podał wiarygodnych dowodów spotkania z nimi.„Ochrzciłbym kosmitę”Z drugiej jednak strony, warto podkreślić, iż Kościół nie uznaje teorii głoszonych przez nowe, niekiedy radykalne grupy religijne i parareligijne, głoszące mieszankę hipotez mistycznych, parapsychologicznych oraz przekonań z literatury s-f i fantasy, stawiających wnioski o aktywności pozaziemskich istot i sił kosmicznych wpływających na ludzkie życie.„Oczywiście ochrzciłbym kosmitę, gdyby wyraził taką chęć” – często zaznaczał, oczywiście nie bez przymrużenia oka, obecny astronom podobny sposób wydaje się to widzieć papież Franciszek. W zauważonej przez media homilii w 2014 roku stwierdził, że mógłby ochrzcić istoty pozaziemskie, które przybyły do Watykanu i poprosiły o chrzest. „Kim jesteśmy, aby zamykać przed kimkolwiek drzwi? Nawet przed Marsjanami?” – mówił wówczas Franciszka są przede wszystkim przenośnią, pokazującą powszechność, uniwersalność i otwartość chrześcijaństwa, którego nikogo nie wyklucza. Niemniej, tkwi w nich wielki ładunek optymizmu i nadziei. Oto przestrzeń działania Chrystusa i jego łaski jest zupełnie nieograniczona i obejmuje cały stworzony obdarzając nas rozumem, pozwolił nam na ciągłe odkrywanie świata stworzonego, w tym kosmosu. Badanie wszechświata za pomocą narzędzi nauki może być również formą poznawania samego na podst.: także:Zmarł „astronom Jana Pawła II”. Wybitny naukowiec, astrofizyk i kapłan Opis Czy wiecie, jak zbudowany jest Kosmos? Jeśli nie, to koniecznie posłuchajcie tej bajki. "Dzieci Pana Astronoma" to pełna zabawnych przygód i piosenek bajka muzyczna autorstwa Wandy Chotomskiej z muzyką Adama Markiewicza. Dwójka niesfornych dzieci Teleskopek i Teleskopka, poprzez zabawę i dzięki opowieściom swojego taty poznają tajniki astronomii. Dowiadują się czym jest Kosmos, układ słoneczny, piszą też list do Słońca i odwiedzają zodiakalny ogród Zoologiczny. Postaciom głosów użyczyli: Marian Kociniak, Krzysztof Kolberger, Maria Winiarska, Bożena Winiarska, Bożena Dykiel i inni. Czy wiecie, jak zbudowany jest Kosmos? Nie? Ja też nie wiedziałam, ale dowiedziałam się od Teleskopki i Teleskopka, dzieci pana Astronoma – co to jest Układ Słoneczny i gwiazdozbiory, dlaczego planety krążą dookoła Słońca, czy planety mają księżyce? Dzieci nauczyły się tego od swojego taty, uczyły się, bawiąc. Napisały list do Słońca i odwiedziły dziwny ogród zoologiczny, w którym mieszkają znaki zodiaku. Teleskopka i Teleskopek przekazali swoją wiedzę mnie, a ja przekazuję ją Wam. I mam nadzieję, że przy czytaniu też będziecie się bawić. Ponieważ wszystko, czego się dowiedziałam, zrymowałam, żeby łatwiej było zapamiętać. Wasza – Wanda Chotomska Oprawa: twarda Liczba stron: 48 Temat: Wyruszamy w kosmos z Panem AstronomemZajęcia z zakresu edukacji polonistycznej i przyrodniczej inspirowane lekturą „Dzieci Pana Astronoma” W. Chotomskiej Czytanie fragmentów lektury – w dwu dniach poprzednichCel główny: zapoznanie z elementarnymi wiadomościami oraz ciekawostkami nt. Układu Słonecznego Cele szczegółowe:Uczeń:• Zna nazwy planet Układu Słonecznego• Wie, czym jest : Kosmos, Słońce, Księżyc, • Wie, dlaczego jest dzień i noc• Czyta ze zrozumieniem fragment lektury „Dzieci Pana Astronoma”• Rozwiązuje krzyżówkę tematyczną• Zna zasadę pisowni nazw planet wielka literą• Chętnie angażuje się w proponowane formy aktywnościMetody:• Słowna /objaśnienia, pogadanka/• Oglądowa• Praktycznego działania /praca w ćwiczeniach/• Eksperyment• Aktywizujące /burza mózgów/• TIK- praca z zasobami cyfrowymiFormy:• Zbiorowa• IndywidualnaPodstawa programowa: obszary nr: III 5), IV 1), 6), 8), 9)Środki dydaktyczne:Własne materiały cyfrowe- Krzyżówka na Learning Apps Dzieci Pana Astronoma ( fragment lektury utworzony w wyświetlany na tablicy interaktywnej , quiz kosmiczny utworzony na KOSMICZNY QUIZ - Test ( , lektura „Dzieci Pana Astronoma”, film edukacyjny Kosmos-KOSMOS ???????????????? - YouTube, ćwiczenia polonistyczne „Wielka przygoda” cz. 3 i 5, str. 26, materiały do eksperymentu – lampka biurkowa, globusPrzebieg:Wprowadzenie:1. Powitanie uczniów 2. Podanie tematu i celu lekcjiTemat dzisiejszej lekcji poznacie rozwiązując krzyżówkę. Rozwiązaniem krzyżówki jest hasło KOSMOS. Temat: Wyruszamy w kosmos z Panem celu głównego lekcji. Zainicjowanie rozmowy nawiązującej do poprzedniej lekcji, na której wspólnie ustalono obszary zainteresowań dzieci w zakresie poruszanej tematyki /hasła- na planszy/ Część właściwa:1. Czytanie przez dzieci- fragmentu lektury „Dzieci Pana Astronoma” pt.: „Pan Astronom mówi o planetach”Zainicjowanie problemu pytaniem do dzieci: O ilu planetach mówi pan Astronom? A czy tak jest naprawdę? 2. Oglądanie filmu edukacyjnego „Kosmos” . Zasugerowanie dzieciom , aby zwróciły uwagę na następujące pojęcia: kosmos, Słońce, księżyc, planety, gwiazdy, Mikołaj Kopernik . Przerywanie filmu:• wyjaśnianie pojęć, • zapisanie nazw planet w zeszycie / zwrócenie uwagi na pisownię nazw planet wielką literą/• wyjaśnienie dlaczego w lekturze Pan Astronom opowiada o 9 planetach, a w rzeczywistości jest ich 83. Praca w ćwiczeniach „Wielka przygoda” ćw. 5 str. 26 4. / „Dlaczego jest dzień i noc?” – eksperyment, ćw. 3 str. 26 – na miarę możliwości czasowych/Część końcowa:1. Ewaluacja pod kątem atrakcyjności zajęć- Które z zajęć na dzisiejszej lekcji podobało Wam się najbardziej? – rozmowa. Wynik pokazuje nauczycielowi, która forma aktywności jest najbardziej atrakcyjna dla uczniów.

pan astronom mówi o planetach